Twee april jongstleden heb ik een bijzondere man gesproken. Wilco van Rooijen, de bekende bergbeklimmer. Tot dan kende ik hem nog niet. Maar zijn indrukwekkende presentatie en het gesprek dat Thomas en ik daarna met hem hadden, deed mij besluiten om zijn boek te lezen.
Ik vertelde Wilco dat ik overeenkomsten zag in zijn verhaal met het opzetten van mijn bedrijf. Zijn uitdaging is een elementaire en extreme vorm van visie, koers zetten en doorzetten. Daarbij zijn de risico’s extreem. Wanneer mijn expeditie mis gaat, ben ik in het slechtste geval mijn bedrijf kwijt. Wanneer zijn expeditie mis gaat is hij zijn leven kwijt.
Overleven op de K2 heeft mij geraakt. De beschrijving van zijn expeditie en met name enkel gedetailleerde scene’s in het boek, grepen mij enorm aan. Ik heb de expeditie bergsport al lang een bijzondere sport gevonden. Ik zie het mijzelf nog niet snel doen, maar dit boek geeft inderdaad een interessante kijk in de klimmers ziel.
Ik heb geleerd van zijn boek. Zelf heeft Wilco de moraal van zijn verhaal samengevat in het volgende persoonlijke berichtje aan mij:
